Chelatacja

EDTA (kwas wersenowy) jest związkiem wiążącym np. jony metali. Sole EDTA ułatwiają usuwanie metali i minerałów z organizmu. Terapię chelatującą po raz pierwszy zastosowano w latach pięćdziesiątych dwudziestego wieku w leczeniu zatrucia metalami ciężkimi. Związek EDTA podawany jest dożylnie, w formie kroplówki (rzadziej domięśniowo lub doustnie). Amerykański Narodowy Instytut Zdrowia prowadzi badania nad zastosowanie terapii chelatującej w leczeniu choroby niedokrwiennej serca. Pogotowie Pielęgniarskie nie poleca stosowania terapii chelatacyjnej do leczenia miażdżycy, gdyż nie ma wystarczających dowodów potwierdzających jej skuteczność.

Najczęstszym efektem niepożądanym po podaniu soli EDTA jest pieczenie, rzadziej występują również nudności, wymioty, bóle głowy i gorączka. Do sporadycznych efektów ubocznych zaliczane są spadek ciśnienia krwi, hipokalcemia (niedobór wapnia), trwałe uszkodzenie nerek i zahamowanie aktywności szpiku kostnego, a zbyt gwałtowne podanie EDTA może prowadzić do śmierci. Dlatego kroplówka chelatująca powinna być podawana tylko przez wykwalifikowany personel medyczny na zlecenie lekarza.