Tag: odchudzanie

mgr pielęgniarstwa Agnieszka Staniszewska

Nadwaga lub otyłość dotyka ponad 20% polskiej populacji i stanowi duże wyzwanie dla zdrowia publicznego na całym świecie. Jest to choroba przewlekła bez tendencji do samoistnego ustępowania, objawia się przerostem tkanki tłuszczowej, zagraża zdrowiu lub życiu. Otyłość negatywnie wpływa na samoocenę oraz grozi rozwojem wielu chorób somatycznych np. cukrzyca, nadciśnienie, miażdżyca. Podstawowym orężem do walki z nadmiernymi kilogramami jest deficyt kaloryczny, który jest wypadkową diety i aktywności fizycznej. Dietoterapia, trening, psychoterapia (klasyczne metody leczenia otyłości) są nieskuteczne w przypadku pacjentów, którzy nie doświadczają uczucia sytości i w związku z tym przyjmują nadmierne ilości pokarmu. Gdy na platformie TikTok Elon Musk pochwalił się świetną sylwetką (schudł 13 kg), którą uzyskał za pomocą preparatu zawierającego jeden z analogów GLP-1 – semaglutyd, wywołujący sytość to lek ten praktycznie zniknął z aptek na całym świecie. Farmakologiczne leczenie otyłości stanowi mniej inwazyjną alternatywę dla operacji bariatrycznych. 

Co to jest i jak działa GLP-1

GLP-1 (Glukagonopodobny peptyd 1) jest naturalnym, krótko działającym hormonem peptydowym wydzielanym przez komórki nabłonka jelitowego w odpowiedzi na spożyty pokarm. GLP-1 stymuluje błyskawiczne wydzielanie insuliny, równolegle hamuje wydzielanie glukagonu oraz hamuje perystaltykę (spowalnia opróżnianie żołądka). W ten sposób endokrynnie obniżany jest poziom glukozy we krwi oraz mechanicznie zmniejszone jest przyjmowanie pokarmu. 

Reasumując GLP-1 jest biochemicznym bezpiecznikiem układu pokarmowego, który sygnalizuje organizmowi, że właśnie zjedzony został posiłek, należy zagospodarować pobrane substancje odżywcze i wstrzymać się z dalszym przyjmowaniem pokarmu. 

Farmakologiczne leczenie otyłości na razie poza zarejestrowanymi wskazaniami 

W Polsce analogi (agoniści) receptora GLP-1 stosowane są jako leki drugiego rzutu w leczeniu cukrzycy (hiperglikemii) typu II. Związki te naśladują naturalne działanie ludzkich hormonów jelitowych. Od 2005 roku, kiedy na świecie pojawiły się preparatu oparte o GLP-1 zaobserwowano, że leki te poza normalizacją stęzenia glukozy bez ryzyka niedocukrzenia (hipoglikemii) wpływają również na zmniejszenie masy ciała i poprawę profilu lipidowego. W tym miejscu należy wskazać, że otyłość jest główną przyczyną cukrzycy typu II i insulinooporności, a 90% przypadków otyłości wynika z dodatniego bilansu energetycznego (otyłość prosta). Wykazano, że analogi GLP-1 nie obniżają poziomu glukozy u osób bez hiperglikemii i od niedawna stosowane są do leczenia otyłości oraz poniekąd jako profilaktyka cukrzycy. 

Na dzień dzisiejszy w Polsce analogi GLP-1 zarejestrowane są jedynie ze wskazaniem do leczenia cukrzycy. Stosowanie hormonów jelitowych w leczeniu otyłości jest poza rejestracyjnym stosowaniem leku tzw. “off-label”. Szeroka grupa pacjentów czeka, aż producent zarejestruje lek ze wskazaniem do leczenia otyłości co otworzy drogę do potencjalnej refundacji leku. Działania takie mogłoby w przyszłości obniżyć ilość zachorowań na cukrzycę. Specjaliści sugerują, że być może w przyszłości osoby z otyłością będą przyjmowały te leki przez całe życie tak jak w przypadku cukrzycy.  

Skuteczność i działania niepożądane analogów GLP-1

Analogi GLP-1 są skuteczne w monoterapii lub terapii skojarzonej cukrzycy. W leczeniu otyłości najskuteczniejsze są u pacjentów z wyższą nadwagą, ale z nieznanych przyczyn nie działają na około 20% populacji, dla której alternatywą w walce z otyłością pozostają operacje bariatryczne (klasyczne metody leczenia otyłości wykazują 5% skuteczność). Najczęstsze działania niepożądane leków opartych na agonistach GLP-1 to dolegliwości ze strony układu pokarmowego nudności i wymioty, biegunka czy ból brzucha. Stosunkowo często mogą występować zaparcia, odczyn w miejscu wkłucia, odwodnienie (kroplówka nawadniająca). Ciężkie reakcje anafilaktyczne lub zapalenie trzustki występują bardzo rzadko. Trwa dyskusja na temat wpływu GLP-1 na ryzyko rozwoju raka trzustki, aktualne metaanalizy wykluczają taką możliwość. 

Jakie leki zawierają analogi GLP-1

Semaglutyd (Ozempic, Rybelsus), dulaglutyd (Trulicyty), liraglutyd (Saxenda, Victoza). Preparaty do wstrzyknięć podskórnych wydają się być skuteczniejsze od tabletek. Tabletki przyjmuje się raz dziennie a zastrzyki w zależności od preparatu raz na tydzień lub raz dziennie. Wszystkie leki z tej grupy wydawane są na receptę. 

Analogi GLP-1 w leczeniu cukrzycy i otyłości

mgr pielęgniarstwa Agnieszka Staniszewska

Alkohol jest prawie dwa razy bardziej kaloryczny niż cukier. Na dodatek alkohol tuczy, bo może zostać przekształcony w trójglicerydy i w tkankę tłuszczową. Nadmierne spożycie alkoholu prowadzi między innymi do otyłości brzusznej. Z kolei brzuch piwosza nie tylko obniża samoocenę, ale przede wszystkim osłabia układ sercowo-naczyniowy. Podniesiony poziom trójglicerydów prowadzi do stłuszczenia narządów wewnętrznych i rozwoju miażdżycy, która predysponuje do udaru mózgu, zawału serca. Reasumując alkohol to nie “puste kalorie” i należy go uwzględnić w bilansie kalorycznym. Żeby uzmysłowić sobie jak bardzo kaloryczny jest etanol wystarczy zwrócić uwagę, że wykorzystuje się go np. jako paliwo do samochodów (E85).

Ile kalorii zawiera zawiera alkohol

Etanol to nie “puste” kalorie, ten alkohol charakteryzuje się gęstością mniejszą od wody, ale dostarcza znacznie więcej energii. 1 gram czystego alkoholu to 7 kcal (kilokaloria) podczas gdy woda nie zawiera ich wcale. 1 gram cukru lub białka dostarcza 4 kcal. Bardziej kaloryczny od alkoholu jest tłuszcz, który zawiera 9 kcal/g. Kieliszek wódki (40 ml) to ekwiwalent około 100 kcal, kufel piwa (500 ml) zawiera około 220 kcal. Alkohol w diecie może wywołać nadwyżkę kaloryczną – przyrost tkanki tłuszczowej i masy ciała.

Metabolizm etanolu – dlaczego tyjemy od alkoholu

Etanol, który przedostanie się z przewodu pokarmowego do krwioobiegu jest metabolizowany przez enzymy wątrobowe. Etanol jest utleniany (spalany) stopniowo, najpierw powstaje aldehyd octowy, z którego następnie wytwarzany jest ocet, ostatnim etapem jest rozłożenie kwasu octowego na wodę i dwutlenek węgla. Utlenianiu towarzyszy wytwarzanie energii chemicznej, którą mogą wykorzystać komórki (oddychanie komórkowe). Jednocześnie kwas octowy może kondensować z koenzymem A (CoA) prowadząc do powstania acylokoenzymu A (acylo-CoA) będącego prekursorem do syntezy kwasów tłuszczowych. 

Jeżeli w organizmie występuje nadwyżka kaloryczna/ energetyczna to spożycie alkoholu powoduje lipogenezę czyli przekształcanie kwasów tłuszczowych w trójglicerydy i tkankę tłuszczową. Wówczas dochodzi do stłuszczenia organów wewnętrznych (np. stłuszczenie wątroby), odkładania blaszki miażdżycowej i otyłości brzusznej.

Wzrost masy ciała wynika z nadywżki kalorycznej, niezależnie od tego jakie jest źródło kalorii. Należy jednak zwrócić uwagę, że alkohol jest bogatym źródłem kalorii (tylko tłuszcz jest bogatszym nośnikiem energii). Istotne jest również to, że w przeciwieństwie do np. cukru organizm nie ma możliwości magazynowania alkoholu. Dlatego po konsumpcji alkohol jest natychmiast “spalany” a ewentualna, wytworzona nadwyżka energii stymuluje produkcję tkanki tłuszczowej (jedynym sposobem na poradzenie sobie z nadwyżką energii z alkoholu jest zamiana jej w tłuszcz). Spożycie alkoholu nie wywołuje uczucia sytości, wręcz przeciwnie uważa się że alkohol stymuluje apetyt. 

Wpływ alkoholu na zdrowie

Etanol jest substancją psychoaktywną o silnych właściwościach uzależniających. Niewielkie ilości alkoholu mogą działać uspokajająco i poprawiać nastrój, jednak jego nadużywanie prowadzi do rozwoju tolerancji i pogorszenia samopoczucia. Od strony psychicznej osoby uzależnione od alkoholu borykają się z bezsennością, zaburzeniami lękowymi, a w skrajnych sytuacjach może wystąpić delirium. Alkoholicy częściej zapadają na nadciśnienie tętnicze, cukrzycę, kwasicę, marskość wątroby, zapalenie trzustki itd. Nadmierna konsumpcja alkoholu powoduje również zatrucie alkoholowe i kaca.Wykazano, że uzależnienie od alkoholu prowadzi do spadku poziomu testosteronu wśród mężczyzn i wzrostu jego poziomu u kobiet. Konsumpcja alkoholu wywiera negatywny wpływ na biosyntezę białek w organizmie. Leczenie alkoholizmu wymaga interdyscyplinarnego podejścia, jest długotrwałe i kosztowne.

Podsumowanie

Alkohol jest bogatym źródłem energii, której nadmiar magazynowany jest w trójglicerydach będących składnikiem tkanki tłuszczowej. Nadmierne spożycie alkoholu prowadzi do wielu poważnych chorób. 

mgr pielęgniarstwa Agnieszka Staniszewska

Testosteron należy do grupy androgenów i występuje zarówno u mężczyzn jak i u kobiet. Jest jednak głównym hormonem płciowym mężczyzn (z Greckiego przedrostek andr oznacza męski). Poziom testosteronu jest w przybliżeniu dziesięciokrotnie wyższy u mężczyzn niż u kobiet. W pierwszej kolejności testosteron odpowiada za prawidłowe funkcjonowanie męskiego układu rozrodczego. Z kolei anaboliczne właściwości testosteronu kształtują męską aparycję – zwiększona masa mięśniowa i kostna, owłosienie oraz niski głos – tzw. drugorzędowe cechy płciowe. Dlatego testosteron i pozostałe androgeny określane są mianem hormonów maskulinizujących, wirylizujących. Produkcja testosteronu spada z wiekiem, a rosnąca świadomość zdrowotna mężczyzn powoduje wzrost popularności zastrzyków z testosteronu, które podtrzymują ich dobrostan fizyczny i psychiczny. Nielegalne stosowanie androgenów jako środków dopingujących przez sportowców spowodowało, że testosteron niesłusznie bywa źle postrzegany.   

Testosteron i męski układ płciowy

Głównym źródłem testosteronu są jądra, w mniejszym stopniu produkują go również nadnercza, a u kobiet jajniki. Testosteron stymuluje produkcję plemników (męskie komórki rozrodcze). Ponadto testosteron reguluje funkcje prostaty, która pełni rolę przełącznika pomiędzy procesem oddawania moczu (mikcja) a wytryskiem (ejakulacja). Prostata wytwarza również płyn wchodzący w skład nasienia (sperma), będącego nośnikiem dla plemników. U mężczyzn hormon ten jest stosowany do leczenia między innymi:

  • hipogonadyzmu, 
  • opóźnionego dojrzewania, 
  • impotencji,
  • zaburzeń spermatogenezy. 

Stężenie testosteronu wykazuje dobowe wahania i jest najwyższe w godzinach porannych (4:00 – 8:00), występując zbieżnie z tzw. porannym wzwodem (erekcja). Spadek stężenia testosteronu koreluje z wiekiem. 

Rola męskich hormonów płciowych u kobiet

Znaczenie androgenów w kobiecym organizmie nie zostało dotychczas dobrze zbadane. Uważa się, że testosteron wpływa na popęd seksualny, funkcjonowanie układu rozrodczego i mineralizację kości u kobiet. Wykazano korelację pomiędzy zbyt wysokim stężeniem testosteronu a zaburzeniami menstruacji, płodności i rozwojem policystycznych jajników (PCOS). Testosteron jest stosowany jako lek w raku piersi.

Androgeny i doping

Testosteron wykazuje silne działanie anaboliczne, dlatego był wykorzystywany jako środek dopingujący również przez kobiety. Testosteron zwiększa masę mięśni szkieletowych i wytrzymałość fizyczną, ale równocześnie może powodować szereg działań niepożądanych. Androgeny powodują rozwój męskich cech fizycznych u kobiet, w szczególności wzrost owłosienia (hirsutyzm). Dodatkowo u obu płci testosteron może powodować trądzik i uszkodzenia wątroby (hepatotoksyczność). Niekiedy testosteron powoduje patologiczny wrost ilości czerwonych krwinek (czerwienica, nadkrwistość) oraz zwiększa agregację płytek krwi przez co zwiększa ryzyko zakrzepowo – zatorowe. Charakterystycznymi objawami czerwienicy są: osłabienie, bóle głowy, zaburzenia widzenia i słuchu, świąd skóry, bóle brzucha wywołane powiększeniem śledziony.  Nadmiar testosteronu może powodować przerost tkanki gruczołowej piersi u mężczyzn – ginekomastia. Za to zjawisko odpowiada biochemiczna przemiana (aromatyzacja) testosteronu w damski hormon z grupy estrogenów.

Hormonalna terapia zastępcza u mężczyzn

Najwyższy poziom testosteronu u mężczyzn występuje pomiędzy 20 a 35 rokiem życia. Póżniej, wraz z wiekiem jego produkcja spada. Przełom występuje około 50 roku życia, wówczas niektórzy mężczyźni mogą zaobserwować spowolnienie metabolizmu – spadek masy mięśniowej i wzrost tkanki tłuszczowej. Mogą się również pojawić problemy z przerostem prostaty i erekcją. Czasami obniżeniu ulegają również samopoczucie i libido. Spadek poziomu testosteronu jest czynnikiem ryzyka cukrzycy, osteoporozy, zespołu metabolicznego i chorób układu naczyniowego. Żeby kontrolować przebieg męskiego klimakterium (andropauza) coraz częściej stosowana jest hormonalna terapia zastępcza (HTZ). Opiera się ona na podawaniu testosteronu w zastrzykach domięśniowych żeby uzupełnić jego niedobory. Aktualnie trwa dyskusja na temat potencjalnych zysków i strat jakie może przynieść stosowanie HTZ w andropauzie. W literaturze można znaleźć sprzeczne dane na temat wpływu testosteronu na rozwój raka prostaty. 

Jaki jest prawidłowy poziom testosteronu?

Testosteron jest hormonem steroidowym – słabo rozpuszcza się w roztworach wodnych. Dlatego w osoczu krwi większość tego hormonu pozostaje związana z białkami – albuminą i wyspecjalizowaną w tym celu globuliną – SHBG (Sex hormone-binding globulin). Niewielka frakcja testosteronu występuje w wolnej postaci – fTST (free testosterone). Żeby oznaczyć poziom testosteronu trzeba pobrać krew. Norma testosteronu zależy od metody oznaczenia – każdorazowo trzeba sprawdzić wartości referencyjne podane przez laboratorium. U mężczyzn całkowity poziom testosteronu (TT) waha się na poziomie od 250 – 1000 ng/dl, dla kobiet zakres ten wynosi 15 – 70 ng/dl.

Jak podnieść poziom testosteronu?

Suplementy (np. witaminy z grupy B, witamina C, cynk, magnez, zioła) najczęściej okazują się nieskuteczne i nie podnoszą poziomu testosteronu. Z reguły skuteczniejsza jest zmiana trybu życia – aktywność fizyczna, zrzucenie nadmiernych kilogramów, rezygnacja z używek i prawidłowa ilość snu. Duże niedobory testosteronu wymagają leczenia zastrzykami.

 

mgr pielęgniarstwa Agnieszka Staniszewska

Odchudzanie to niekiedy skomplikowany proces, który wymaga interdyscyplinarnego podejścia. Regularne treningi czy starannie zaplanowana dieta mogą nie wystarczyć do zmniejszenia masy ciała u chorych z otyłością. W uproszczeniu – nadwaga lub otyłość wynikają z nadmiernej podaży kalorii w stosunku do zapotrzebowania organizmu (tzw. otyłość prosta, alimentacyjna). Istotne znaczenie w etiologii nadwagi ma styl życia, ale otyłość może wynikać z innych chorób organicznych np. związanych z układem endokrynnym (hormonalnym) lub genetycznych. Nieleczona otyłość może prowadzić do wielu poważnych powikłań – np.: miażdżyca, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze.  

Aktywność fizyczna i dieta w profilaktyce i leczeniu nadwagi

Przytłaczająca większość przypadków pucołowatej sylwetki może być zakwalifikowana jako otyłość prosta. Ten rodzaj nadwagi związany jest z “niezdrowym stylem życia” i dlatego może być ona zakwalifikowana jako choroba cywilizacyjna. Siedzący tryb życia, niska aktywność fizyczna i spożywanie wysoko przetworzonej żywności bogatej w cukry proste i tłuszcze nasycone prowadzą do nadwyżki kalorycznej i odkładania się tkanki tłuszczowej. Pandemia COVID-19 zwróciła uwagę opinii publicznej na problem otyłości alimentacyjnej u dzieci, którym ze względu na koronawirusa ograniczono możliwość opuszczania domu i aktywności fizycznej. Utrzymanie prawidłowej masy ciała u dzieci jest ważne, dlatego że otyłość w tej grupie wiekowej drastycznie zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia otyłości i innych chorób cywilizacyjnych w wieku dorosłym. Otyłość prowadzi do innych zaburzeń metabolicznych (np. cukrzyca, miażdżyca), pogarsza jakość i skraca oczekiwaną długość życia. 

Reasumując styl życia znajduje bezpośrednie przełożenie na zdrowie człowieka. Dobre nawyki żywieniowe, zrównoważona dieta, oparta na nieprzetworzonych składnikach oraz aktywność fizyczna zapobiegają otyłości, poprawiają jakość i wydłużają życie. 

Trening i dieta w odchudzaniu

Deficyt kaloryczny jest podstawowym orężem w walce z nadwagą i otyłością w najprostszych przypadkach. Dieta redukcyjna w połączeniu z treningiem stymulują redukcję tkanki tłuszczowej – poprawiają samopoczucie i zdrowie fizyczne. Dodatkowo np. gry zespołowe pozytywnie wpływają na rozwój intelektualny, fizyczny i socjalny u dzieci.

Jeżeli masz już “złe nawyki”, a pierwsze próby zmiany stylu życia i poprawy sylwetki nie przyniosły zadowalających efektów to możesz skorzystać z pomocy dietetyka i trenera. Ich kompetencje pozwolą Ci szybciej znaleźć odpowiednie rozwiązania, kontrolować postępy i zaoszczędzić czas. Catering dietetyczny to dodatkowa opcja dla zapracowanych – gotowe zbilansowane, regularne posiłki to kolejne oręże, z którego możesz skorzystać.

Dietetyk medyczny – zdrowe odchudzanie

Jeżeli masz już za sobą kilka prób odchudzania “na ślepo” to koniecznie skorzystaj z pomocy dietetyka medycznego, polecam – dietamed i dietetykmedyczny.pl. Konsultacja dietetyczna, badania krwi i analiza składu ciałą mogą wyjaśnić przycznę niepowodzeń i wybrać odpowiednie – “zdrowe” rozwiązania. Głodzenie się, diety eliminacyjne są “niezdrowe” i pomimo dużego wysiłku i wyrzeczeń mogą się okazać stratą czasu. 

Farmakologiczne leczenie otyłości – tabletki na odchudzanie

Saxenda, Mysimba, Victoza, Trulicity to niektóre leki stosowane w diabetologii i endokrynologii, które wspomagają redukcję tkanki tłuszczowej i kontrolę masy ciała poprzez wpływ między innymi na uczucie łaknienia i sytości. Uważa się, że iniekcje są skuteczniejsze od tabletek. Farmakologiczne leczenie otyłości wskazane jest dla osób stosujących dietę o obniżonej kaloryczności i zwiększoną aktywność fizyczną. Wymienione leki wydawane są na receptę i powinny być stosowane pod kontrolą lekarza bo mogą wykazywać działania niepożądane.

Psychoterapia i psychodietetyka w zaburzeniach odżywiania 

Zaburzenia odżywiania to szeroka grupa chorób, do której zaliczamy zarówno otyłość jak i anoreksję czy bulimię. Rola psychiki i emocji w leczeniu zaburzeń odżywiania jest nie do przecenienia. Dlatego wiele osób korzysta z pomocy psychologów, psychodietetyków, psychiatrów. Czasami reżim narzucany przez zbyt restyrykcyjne diety może się okazać nieskuteczny, powodować efekt jojo i w dłuższej perspektywie nasilać problem otyłości. Interdyscyplinarne podejście do odchudzania jest skuteczniejsze dlatego, że zaburzenia odżywiania są zagadnieniem z pogranicza psychologii, medycyny i dietetyki.

Operacja bariatryczna

Zmniejszenie żołądka to prawdopodobnie najskuteczniejsza metoda walki z otyłością. Jest wiele sposobów na zmniejszenie objętości żołądka – np. balon żołądkowy, regulowana opaska bariatryczna, resekcja części żołądka. Operacje bariatryczne są inwazyjne, dlatego stosuje się je wobec nieskuteczności pozostałych metod leczenia otyłości. Zmniejszenie objętości żołądka ma za zadanie regulować uczucie głodu i sytości, wymusić spadek podaży pokarmów i kalorii aby w rezultacie obniżyć masę ciała. Częstym powikłaniem po operacji bariatrycznej są wymioty – pacjent musi się nauczyć, że żołądek się zmniejszył i nie może przyjąć tyle pokarmu co przed zabiegiem.

Modelowanie sylwetki – zabiegi medycyny estetycznej 

Kosmetologia i medycyna estetyczna oferuje wiele metod modelowania sylwetki. Ich zaletą są szybkie, niekiedy natychmiastowe efekty, a wadą to że rezultat nie jest trwały. Jednym z przykładów jest endermologia czyli rodzaj masażu podciśnieniowego, który ma zmniejszać cellulit i pomagać w modelowaniu sylwetki. Za pomocą endermologii można również przeprowadzić drenaż / masaż limfatyczny. Lipoliza jest mniej inwazyjną formą liposukcji, w której zamiast odsysania tłuszczu rozpuszcza się go przy pomocy zastrzyków. Zaletą lipolizy jest możliwość stosowania jej np. w okolicach twarzy. Liposukcję przeprowadza się w znieczuleniu, pacjent jest obolały i musi zdjąć szwy. Metody opisane w tym akapicie działają miejscowo dlatego nie można ich uznać za sposoby na odchudzanie, które dotyczy redukcji tkanki tłuszczowej w całym organizmie.

Podsumowanie

Prawie każdemu zależy na posiadaniu zgrabnej sylwetki. Nadwaga może obniżać poczucie własnej wartości i prowadzić do rozwoju innych chorób. Istnieje wiele metod odchudzania – bo problem jest niezwykle zróżnicowany. Wybór metody odchudzania powinien zależeć od przyczyny i efektów jakie chce uzyskać pacjent. 

mgr pielęgniarstwa Agnieszka Staniszewska

Dieta ketogeniczna skoncentrowana jest na zwiększonej podaży tłuszczów i zastąpieniu nimi węglowodanów. Podstawowym i głównym źródłem energii dla mózgu jest glukoza, lecz w diecie ketogennej zastępuje się ją tłuszczami.

Na diecie ketogennej dochodzi do wzrostu stężenia ciał ketonowych we krwi (ketonemia) i moczu (ketonuria) – stąd nazwa.  Ciała ketonowe powstają w wątrobie, pochodzą z rozkładu tłuszczów dostarczonych z pożywieniem. Wysoki poziom ketogenezy u osób nie będących na diecie tłuszczowej może wskazywać na zaburzenia odżywiania, cukrzycę, alkoholizm.

Medyczne wskazania do stosowania diety ketogennej

Choroby tj.:

  • Alzheimer oraz Parkinson. Pierwszą oznaką choroby Alzheimera jest zaburzony metabolizm glukozy. Dieta ketogenna pozwala ominąć ten problem, ponieważ w stanie ketozy organizm nie korzysta z glikolizy.
  • Padaczka lekooporna.
  • Zespół Retta, Dravet, Doose, stwardnienie guzowate.

Zalety diety ketogennej

  • Stosowanie diety ketogenicznej powoduje spadek masy ciała, uczucie lekkości, początkowy wzrost energii.
  • Następuje spadek ilości glikogenu, a tym samym wody w organizmie.
  • Korzystne działanie w niektórych chorobach.
  • Reguluje wydzielanie insuliny, dlatego może być korzystna w insulinooporności.

Wady diety ketogennej

  • Długotrwałe stosowanie diety ketogenicznej powoduje ustanie początkowego uczucia energii, lepszego samopoczucia, obserwuje się częste zmęczenie, zaburzenia koncentracji, pobudzenie apetytu na słodycze oraz nieprzyjemny zapach (zapach zmywacza do paznokci – aceton).
  • Prowadzi do rozregulowania perystaltyki jelit co powodować może ciągłe uczucie bólu w podbrzuszu.
  • Częstomocz.
  • Rozwinąć może się kamica moczanowa.
  • Zwiększa się stężenie kwasu moczowego, co może doprowadzić do dny moczanowej.
  • Osoby z chorobami nerek, wątroby (zobacz czym jest marskość wątroby) i trzustki nie powinni stosować tej diety.
  • Istnieją dowody że dieta ketogeniczna może rozregulować gospodarkę hormonalną.

Ważna informacja dla chcących się odchudzać na diecie ketogennej

W stanie ketozy zmiany dotyczą glikogenu i ilości wody, a nie ilości tkanki tłuszczowej. Dlatego spadek masy ciała na dłuższy okres czasu może się nie udać. Jest to dieta bardzo restrykcyjna i może spowodować wiele niepożądanych efektów takich jak niedobory, dnę moczanową, czy zaburzenia lipidogramu. Podczas stosowania każdej diety eliminacyjnej mogą wystąpić wskazania do stosowania suplementacji witamin, które można przyjmować np. w formie kroplówek witaminowych.

Jadłospis w diecie ketogennej

Co jeść a co wyeliminować na keto diecie? Jeżeli chcesz przejść na dietę ketogenną i szukasz gotowych jadłospisów to możesz skorzystać z programu do układania jadłospisów.